Door: abt Denis Hendrickx
Lezingen: Johannes 11,19A; 12,1-6A.10AB, Korinthe 15,20-26 en Lucas 1,39-56
Inleiding
Een feest vandaag van die vrouw die we graag ‘de hoogte in steken’, want zo mogen en zo kunnen we toch wel stellen. De vrouw van deze dag – Maria – heeft een streepje voor gehad bij God en heeft dat nog bij velen van ons. Altijd was en is zij een teken van hoop, een toevluchtsoord voor hen die nauwelijks of geen uitzicht meer zien, die zich verlaten voelen, die nog weinig te verwachten hebben. Zij is de hoop der hopelozen, een vrouw en moeder die zelf veel heeft meegemaakt, maar nooit de hoop heeft verloren.
In de Schrift is eigenlijk maar heel weinig te vinden over Maria. En toch doen honderden verhalen over haar de ronde. Al die verhalen zeggen iets over de wijze waarop mensen Maria ervaren hebben. Mag ze ook voor ons- telkens weer als een nieuw verhaal uitnodigen tot verbondenheid en hernieuwde inspiratie. Zingen we dat gevoelen uit met woorden van de kyriëlitanie.
Verkondiging
Er klonken zojuist heel beeldende woorden rond een zwangere vrouw, om leven en poging tot aantasting daarvan. Een draak als beeld van het kwaad en het verderf dat in deze wereld heerst. Een zwangere vrouw die toekomst bij zich draagt., die toekomst wil baren, die wordt geconfronteerd met allerlei struikelblokken die het nieuwe leven zouden kunnen bedreigen. Een grote vraag wordt opgeroepen: wie zal er winnen, de vrouw of het kwaad. Het einde van de openbaringswoorden van vandaag is helder: de vrouw zal winnen. Zij baart haar kind. Uiteindelijk zal het leven overwinnen , zo luidt de boodschap van Johannes.
Deze woorden klinken op het hoogfeest van Maria Tenhemelopneming. Het vertrouwen in Maria dat door alle tijden heen bij mensen leeft is in woorden gevat: zij is niet dood maar leeft in Gods liefde voort. In het dogma van het feest van deze dag wordt Maria ‘opgehemeld ‘, zij krijgt grootse en verheven titels mee. Maria, Koningin ten hemel opgenomen is een van de vele titels die Maria de eeuwen door gekregen heeft. Aanroepingen die verwijzen naar Maria als moeder, die haar prijzen als maagd, titels die ontleend zijn aan het Oude Testament, aanroepingen als helper er pleitbezorger. Recent nog – in juni 2020 – voegde Paus Franciscus drie nieuwe titels toe aan de lange litanie.: moeder van Barmhartigheid, moeder van hoop en troost van migranten.
Ik vraag me altijd af hoe het komt dat zoveel mensen, ook niet kerkelijken, zich zo aangesproken voelen door Maria. Ik denk dat het antwoord vooral ligt in het beeld dat Lucas oproept van Maria:
– Een diep gelovig joods meisje, die zich door God geroepen weet om moeder te worden van Jezus en die in volle vertrouwen Ja zegt. Een voorbeeld van een zeer groot vertrouwen en geloof in Gods nabijheid.
– De jonge vrouw die haar vreugde wil delen met haar nicht Elisabeth. Elisabeth heeft haar nodig en zij gaat er naar toe, ze doet wat ze wil en kan….ze gaat helpen.
– De vrouw die moeder wordt van een zoon die ze Jezus noemt….haar kind waar ze onvoorwaardelijk van houdt. Zij begrijpt niet altijd de weg die Hij gaat in zijn leven. Een moeder pur-sang.
– Ze blijft bij hem ook als ze hem kruisigen als de grootste misdadiger.
– De vrouw die bij de bange leerlingen blijft en ze niet in de steek laat
Deze zo herkenbare vrouw, trekt mensen aan en geeft hen vertrouwen.. Zij kan ons nabij zijn omdat zij zelf vreugde, verdriet, lijden gekend heeft in haar leven. Ze begrijpt ons. Ze kan ons troosten. En dat doet ze al eeuwen. Daarvan getuigen de vele bedevaartsoorden, kerken en kapelletjes… de vele brandende kaarsen bij haar beeltenis.
Maria, en mensen zoals zij, zijn tekens van hoop, aanspreekbaar voor hen die het even niet zien zitten. Maria, en mensen zoals zij, houden de moed erin, houden toekomst open, houden de weg vrij… naar God.