Door: Jan Nabuurs o.praem.

Medechristenen.

Wij kennen een vaak gehoorde spreuk: leef in harmonie en vrede met elkaar.

Een spreuk die van toepassing is op Europa als ook op Christus’ Kerk en vaak ook van toepassing op de wereld van sport. Een team dat als een hechte eenheid optreedt, tilt het team tot meer harmonie, tot meer resultaat, tot meer hoop op een overwinning.

Zo’n eenheid wenst Jezus in het evangelie ons toe. Daarin vernemen wij over de eerste leerlingen van Jezus. Zij hebben meegemaakt, dat Jezus ten hemel is opgestegen.

Bij hen leeft de vraag: Hoe nu verder? Kunnen wij onze eenheid behouden?
Hun antwoord op die vragen is: wij vormen een team, wij zoeken elkaar op.
Elders in het evangelie staat: Maria was erbij. Zij was een bindend iemand.
De leerlingen bleven eensgezind. Zij volharden in het bidden. Daarmee bleven zij verbonden
met God en elkaar, want zij voelden zich door de hemelvaart van Christus iet wat verlaten, losgelaten, onzeker. Zij bevonden zich in een periode van een crisis.

Met dit verhaal van de eerste leerlingen, mogen wij ons de vraag stellen: waar bevinden wij ons als kerkleden van Nederland?

Medechristenen.

Nog kort geleden zijn kerkleden als pelgrims van hoop in diverse groepen, verschillende teams van parochies en bisdommen van Nederland, ter bedevaart naar Rome geweest. Zo heeft men als team in Rome gezamenlijk gebeden, heeft men gezamenlijk vieringen gehouden, gezamenlijk gezongen.

Men heeft mij verteld: ieder bad en zong mee, ieder voelde zich in het team, in de groep opgenomen. Ieder ervaarde daar opnieuw de kracht van samen bidden en samen zingen. Er ontstonden gevoelens van diepe eenheid, een eenheid van troost en bemoediging, van hoop en vertrouwen.

De bijeenkomsten in Rome werden ervaren als indrukwekkend, als pelgrims van hoop om in de thuisbasis in Nederland verder te gaan.

Medechristenen.

In het evangelie in deze viering wordt verhaald over het gebed van Jezus. Hij bidt te midden van zijn leerlingen om eenheid, om één te zijn en te blijven.
Daarmee bedoelde Jezus: laat die mensen om Mij heen in Gods naam niet verloren gaan, laat ze de eenheid bewaren. Laat ze op zoek gaan en voelen dat Gods Geest onder hen werkt.

En die wens geldt ook voor ons.
Ook ons wordt gevraagd om te bidden om Gods Geest. Want het is Gods Geest die kracht geeft, gelijk dat gebeurde bij de heilige Stefanus in de eerste lezing. Om de armen van dienst te zijn. Om, zoals de eerste leerlingen, samen met Maria te getuigen van Jezus’ boodschap van eenheid, hoop en vrede.

We vernamen van de getuigenis van Paus Leo.
Hij sprak ons toe en bemoedigde samen een kerk van eenheid te zijn, een team in verscheidenheid. Samen een wereld te zijn van vrede en welzijn van alle volken.

En zo zijn wij hier samen, als team van kerkgemeenschap van de abdij bijeen, om te vieren en te bidden in eenheid, om Gods Geest, om te doen wat wij van elkaar mogen verwachten in alle verscheidenheid en toch in eenheid.
Want dan wordt ook voor ons Pinksteren een feest van Gods Geest, een feest om weer op adem te komen en in eenheid en vrede met elkaar om te gaan en verder te leven.