Door: Jan Nabuurs, o.praem.

Medechristenen,
Wij leven in een verdeelde wereld.
In die wereld leven wij als pelgrims, onderweg, verlangend naar de bron van vrede en leven.
Vele mensen voelen zich niet veilig. Zij kijken somber naar de toekomst en vragen zich af:
Waar is hoop?
Nog kort geleden mochten wij hoop vieren in het paasfeest:
Met het paasfeest vierden wij met het kruis dat door de verrijzenis van Christus teken van overwinning is geworden: het anker van hoop in het logo van “Pelgrims van Hoop”.
Paus Franciscus heeft daarover geschreven:
We weten dat onze levensreis met vreugde en moeilijkheden gepaard gaat. Maar de hoop is de kracht om moedig in het leven te staan en het is ook het vermogen om hoopvol naar de toekomst te kijken.

Medechristenen,
U en ik, wij gaan samen op pelgrimstocht door het leven.
In de eerste lezing van deze viering roept de apostel Paulus ons op om het goede nieuws van liefde en hoop door te geven. Hij zegt daarbij: het is onze roeping om alle mensen gelukkig te maken.
De Evangelielezing sluit daarbij aan. De goede herder roept ons op om goede herders voor elkaar te zijn, naar zijn boodschap van zorg en liefde te luisteren en Hem daarin te volgen.
Die boodschap bevat solidariteit en broederschap, aldus Paus Franciscus. Hij gaf daarmee aan: In het hart van ieder mens woont hoop als het verlangen naar goede dingen, die eens gaan komen.
In dit jubel jaar zijn wij geroepen om tastbaar tekenen van hoop te zijn voor mensen die in moeilijke omstandigheden leven.
Maar hoe doe wij dat?

Medechristenen,
Voor het altaar hebben wij het beeld van de pelgrim geplaatst.
Het is afkomstig uit Frankrijk, een prachtig symbool van pelgrims naar Santiago Compostella.
Het beeld straalt uit: Ik ben op weg met verlangen en hoop het einddoel te bereiken.
Hij is onderweg met een stuk van vertrouwen en houvast in de ene hand; De andere hand staat open voor geven en ontvangen, door de ander bij de hand te nemen en van dienst te zijn om samen eens het einddoel van zijn tocht te bereiken, met vooruitziende ogen, vriendelijk en moedig.
Want wie met hoopvolle ogen kijkt, ziet andere dingen, dan wanneer wij somber zijn. Vanuit hoop kunnen wij anders leven en doen.
Wij zien dat in veel mantelzorgers en vrijwilligers, die het cement van onze samenleving vormen.
Wij ervaren die hoop in vele actieve kerkleden in geloofsgemeenschappen om iets goeds te doen, in de goede buren, die opkomen voor het welzijn van de buurt.
Het zijn mensen met gebaren van hoop die anderen bemoedigen.
Zo mogen wij op Moederdag onze ouders noemen, die samen de zorg dragen voor de goede toekomst van hun gezin, het zijn mensen van hoop, goede herders.
Als christenen zijn wij geroepen om negativisme, die mensen hopeloos maakt, zoveel mogelijk terug te dringen.
Als kerkleden zijn wij toch geroepen herder voor elkaar te zijn die hart en handen hebben voor zwakke medemensen, tot bevordering van hun levensgeluk, in de geest van de goede herder Jezus Christus, in de geest van Moeder Maria, voorbeelden van hoop.

In dit jubeljaar 2025 zijn en blijven wij pelgrims van hoop.
En wie wil dat niet zijn?