Door: Joost Jansen o.praem.

Mijn moeder was al hoogbejaard. Elk jaar aan het einde van de zomer verzuchtte ze: ik ben blij dat jullie weer allemaal heelhuids van vakantie thuisgekomen zijn. En wij: Maar ma, we hebben allemaal ook al een flinke leeftijd, en je blijft je nog zorgen maken? Wie herkent dit niet?

Jezus maakt zich op het einde van zijn aardse leven ook zorgen. Moet dat nu? Vertrouwt Hij zijn eerste groep medewerkers niet? Hij die altijd zo’n grenzeloos vertrouwen heeft uitgestraald… Even na dit gebed van Jezus in de zaal van het Laatste Avondmaal zal Judas al afhaken met een dodelijk afloop, voor Jezus en ook voor hemzelf. Zo soepel loopt het niet in het begin en dat is vandaag niet veel anders.

Net zoals mijn moeder zich zorgen maakte, net zoals Jezus dit ook deed maak ik mij zorgen over onze geloofsgemeenschappen. Niet alleen hier in onze streek. Het is een wijdverbreid verschijnsel in onze Westerse wereld dat het gezamenlijk christelijke verhaal verdampt, dat de cohesie onder mensen die zich van-huis-uit christen noemen verslapt, dat het spreken over je geloof vermeden wordt. En dat vind ik zorgelijk. Niet alleen omdat ik van Jezus en zijn Blijde Boodschap houd, ook omdat er dan veel verloren gaat aan wijsheid, aan harmonie in je bestaan, aan vreugde en uiteindelijk aan liefde. U herkent dit in de lezingen die we zo juist gehoord hebben. ‘God is liefde en wie in de liefde woont is in God en God is in hem.’ Uiteindelijk gaat het om liefde, het instaan voor een ander in al wie hij of zij is, liefde tot de naaste, concreet in inzet en hulp, maar ook in de intimiteit tussen twee mensen. Liefde is zo veelzijdig…

Wat kunnen we doen als we ons zorgen maken? Jezus geeft advies. Hij bidt, daarmee begint Hij. Hij bidt God zijn Vader, beveelt als het ware zijn medewerkers aan God toe. Hij bidt tevens om vreugde. Vreugde als je je zorgen maakt? Ja, bidden om vreugde omdat je dan kiest voor de positieve kant van het leven. Niet dwangmatig, ook niet met oogkleppen voor alles wat je belast. Bidden om vreugde omdat dit de boodschap is, de Blijde Boodschap. We moeten niet vergeten dat het christelijke verhaal gebaseerd is op Pasen, op het doorbreken van de dood, op het geloof dat liefde sterk is als de dood en we in Jezus een mens ontmoeten die door de dood heen getrokken is.

Wat doet Jezus nog meer? Hij zendt ze ‘de wereld’ in. Zo van: trek er maar op uit, bouw maar aan verbinding, breng mensen bijeen en vertel je verhaal, deel met hen waar jij voor staat. Verhalen vertellen werkt verbindend, net zoals samen eten. Wat verlangt een moeder? Haar kinderen rond één tafel en verhalen vertellen. Wat verlangt Jezus? Dat we het Goede Verhaal vertellen en mensen aan tafel nodigen, tot aan de tafel van Brood en Beker zoals we in dit uur doen. Alle riten er om heen zijn prima en mooi, de kern blijft evenwel de Blijde Boodschap delen en aanzitten aan de Tafel van de Heer.

Voor dit nobele werk zijn vandaag mensen nodig, veel mensen. We zullen maar niet gaan loten zoals in de jonge kerk om de leeggevallen plaats van Judas in te vullen, we hoorden ervan. Het lot zou eens op jou… of op jou… kunnen vallen. Daar schrik je van! Wanneer je aangesproken wordt, hoe reageer je dan? Ik geloof echt dat niemand voor die Blijde Boodschap en voor het werk van verbinding te jong of te oud is. Iedere leeftijd heeft zijn eigen mogelijkheden, laten we daarop vertrouwen.

En… laten we vertrouwen op het werk van de heilige Geest. We zitten nu tussen Hemelvaart en Pinksteren. Iemand zei me deze week: Jezus is met Hemelvaart terug vanwaar Hij gekomen is. Hij werkt nu van ‘huis-uit’. Hoe doet Hij dat? Door de heilige Geest. Voor die heilige Geest hoef je je maar open te stellen. Zonder ons kan Gods Geest niets. Hij werkt als wij ons gezamenlijke Verhaal, de Blijde Boodschap delen en door het heilig Brood waarover ik straks het gebed om heilige Geest mag uitspreken.

Laten we deze week naar het komende Pinksteren toegroeien. Hoe zou het zijn als de heilige Geest over ons allen komt?