Door: Joost Jansen o.praem.

Maken we ons ‘kerst-klaar’?
Ik schrik ervan als ik hoor dat een kwart van de Nederlandse bevolking psychische aandoeningen heeft. Bij jongeren is dat zelfs 44%. Als we opgeroepen worden om de tekenen van de tijd te verstaan, dan hebben we hier zeker een teken. Een veeg teken. Wat is hier aan de hand? Oorzaken zijn vaak stress, het gevoel opgejaagd worden, grote verlangens die niet uitkomen. Het blijft me de afgelopen dagen bezighouden, ook nu ik deze verhalen uit de Schriften hoor. Ik beluister de oproep tot geduld. Ik hoor Jezus zeggen dat je goed moet kijken of je tekenen van bemoediging ziet. Hij doet dit als antwoord op de vraag van Johannes de Doper: zijt Gij de Komende?

Johannes zit in de gevangenis, opgesloten zitten tussen vier muren. Met de dreiging van een naderende executie. Wij stappen vaak snel over deze feiten heen. Hoe houd je het uit in die barre omstandigheden? De kerk kan ons in dit jaar wel ‘pelgrims van hoop’ noemen, maar dan ben je echt niet onmiddellijk een hoopvolle pelgrim! Hoop is een kwetsbaar ‘goedje’! Hoop is geen oppervlakkig optimisme. Hoop is eerder een gave van God als alle uitzicht op een wending vervlogen is. Johannes de Doper in zijn gevangenis heeft déze hoop ontvangen. Hij vraagt niet om bevrijd te worden, hij klaagt zijn nood niet aan Jezus. Hij vraagt alleen: Ben jij degene die ons beloofd is? Johannes kent de verhalen uit het Eerste Verbond, ons Oude Testament. Hij weet van de belofte van God dat wanneer het volk helemaal naar de knoppen dreigt te gaan, Hij een Redder zal zenden. Hij hoopt ook dat die Redder, die Verlosser door de mensen herkend zal worden… Dat is lang niet altijd het geval. Toen niet, vandaag niet.

Het antwoord van Jezus heeft in eerste instantie niets spiritueels. Hij wijst erop dat binnen zijn invloedsfeer mensen weer gaan zien en horen, lamlendige mensen weer op eigen benen staan, doodse situaties tot leven gebracht worden en dat mensen-onder-het-bestaansminimum een opgewekte boodschap krijgen aangereikt. Het gaat er niet om of ze geloven, of ze naar de synagoge, naar de kerk, gaan, of ze belijdend zijn en Jezus als hun redder erkennen. Niets van dit alles. Johannes wordt gewezen op wat er concreet aan goeds, aan hoopvols gebeurt! Hem wordt gevraagd te luisteren en te kijken. Even passen op de plaats en van je af kijken. Gewoon focussen, zeggen we vandaag.

De advent is een tijd van verlangen. Zeker. Verlangen echter niet ‘ins blaue hinein’. Advent is meer gefocust blijven op Iemand die komt en die voordat Hij de wereld binnentreedt ons vraagt: zie je al iets nieuws gebeuren? Zie je al signalen die wijzen op mijn komst. We noemden als teken aan de wand vandaag de stress bij jongeren, de social media hebben daar veel mee te maken. Is het een verlossend teken dat het gebruik van smartphone en tablet bij jongeren aan banden wordt gelegd? Dit heeft niets met ons geloof te maken, zult u zeggen. Maar als daardoor wat meer rust wordt geschapen, er een prikkelarme situatie optreedt, er ruimte komt voor contacten met anderen, er gewerkt wordt aan meer saamhorigheid omdat je tijd maakt voor elkaar, je ’n keer stil kunt zijn en er ‘een straal van omhoog’ je hart kan raken? Ja dan gebeurt er iets van God!

Op weg naar Kerstmis worden we gevraagd om niet alleen onze huizen ‘kerst-klaar’ te maken, maar ook ons innerlijk op  te schonen voor de gaven van omhoog. Vele spirituele leiders, ook de heilige Augustinus, wijzen ons er op dat het niet louter gaat om te gedenken dat Gods Zoon – Jezus –zo’n 2000 jaar geleden in Bethlehem geboren is, als Hij ook niet geboren kan worden in ons hart. De Komende die wij verwachten dient zich aan als een partner, als een tochtgenoot, zodat wij het kunnen zijn die lamlendige mensen weer op de been helpen, ons inzetten om met Kerstmis aan behoeftigen een kerstpakket te geven, doodse situaties te doorbreken en wat leven te brengen, saamhorigheid. Johannes de Doper wordt gedwongen geduld te hebben, hij zit gevangen. Wij hebben de vrije keuze om ruimte in onszelf te scheppen, ons zelf ‘kerst-klaar’ te maken, ons klaar te maken voor de Komende. We hoeven geen ander te verwachten, alleen Hem…